Zaterdag 5 en zondag 6 april 2014
Op zaterdag Waverhoek met een bezoekje vereerd. Hier lopen zeker 100 Kemphanen, 24 Kluten en een Zwarte Ruiter naar voedsel te zoeken. Verder horen we 2 Blauwborsten en de eerste Rietzanger van het jaar en zitten er in het gebied zeker 200 Wintertalingen, met daartussen minstens 6 Zomertalingen. We bekijken alle Wintertalingen zorgvuldig, maar helaas treffen we geen Amerikaanse Wintertaling ;). Het leukste zijn 2 Dwergmeeuwtjes in winterkleed, die fanatiek boven de plas foerageren. Een enkele maal landen ze even op het water tussen de Kokmeeuwen.
Op Botshol zwemt een relatief late vrouw Brilduiker en zitten op een eilandje twee broedverdachte Lepelaars. Vervolgens rijden we naar de Ruygeborg, een nieuwe natuurontwikkelingsgebiedje bij Nieuwkoop, om de Zwarte Ibissen op de maandlijst te zetten (sorry Marianne ;)). Naast de parkeerplaats komen we de twee ibissen gelijk al tegen, rustig foeragerend in een brede sloot. Hier zwemt ook een mannetje Zomertaling en enkele Wintertalingen. Dieper in het gebied zwemmen 35 Pijlstaarten, Slobeenden, vliegt een Slechtvalk over en foerageert een Kemphaan. Een Roerdomp laat een enkele maal van zich horen. De mogelijke vrouw Blauwvleugeltaling, die hier al een week verblijft, komt echter niet in beeld.
Vanochtend (zondag) werd een Amerikaanse Wintertaling ontdekt in de Brabantse Biesbosch. Aangezien wij verder geen plannen hadden gemaakt, en omdat wij wel weer eens graag een Zeearend (die in dit gebied broeden) zouden willen zien (en dan niet op 1 km afstand zoals in de Oostvaardersplassen), werd de Biesbosch onze bestemming voor vandaag. Bij aankomst in Polder Hardenhoek is deze zeldzame eend echter niet meer in beeld en tijdens onze aanwezigheid zou hij ook niet in beeld komen. Wel horen we hier een Cetti’s Zanger, Fitis, 2 Rietzangers en een Blauwborst. In een grote meeuwen- en Klutenkolonie zien we, op grote afstand, bovendien twee Zwartkopmeeuwen en een stukje verderop treffen we ook nog een Rouwkwikstaart en een fanatiek zingende Veldleeuwerik.
Daarna rijden we de Deeneplaatweg op. Ook hier liggen veel natuurontwikkelingsgebiedjes. Bij een van deze gebiedjes stoppen we om het af te kijken op steltlopers. Ons eerste Witgatje van het jaar en een Kleine Plevier zoeken hier naar voedsel. Net voor we de auto bereiken, vliegt plotseling een zeer lichte en slanke kiekendief mijn beeld in. Dit moet wel een Steppekiekendief zijn! De vogel vliegt eerst hoog, maar daalt gelukkig al snel iets. Hij vervolgt zijn weg rustig richting zuid. Zeer goed zijn de zwarte ‘wybertjes’ en het ontbreken van een donkere ondervleugelachterrand te zien. De waarneming duurt maar ongeveer een minuut, maar laat drie waarnemers in extase achter. Wat een gave soort en wat een mooie vogel! Terwijl Frank en ik de kenmerken controleren, lukt het mijn vader om een 10-tal foto’s van de vogel te maken. Gezien de afstand (ongeveer 150 meter) zijn het geen topplaatjes, maar ze laten toch duidelijk een Steppekiekendief zien.
Terug bij de auto rijden we weer terug richting Polder Hardenhoek. Onderweg stoppen we nog een keertje, hier zingt wederom een Cetti’s Zanger (zie hier voor een geluidsopname) en daarnaast laten een Matkop, Zwartkop, Gekraagde Roodstaart en meerdere Fitissen en Tjiftjaffen van zich horen. Op een pinksterbloem zit een Klein Geaderd Witje. Aan de andere kant van de weg vliegen zeker 50 Oeverzwaluwen boven een plas-drasgebiedje.
Als laatste proberen we nog eenmaal de Amerikaanse Wintertaling te vinden. Samen met Mary en Ed van der Es zoeken we wederom alle Wintertalingen af, op zoek naar de Amerikaanse equivalent. De talingen zitten nu een stuk dichterbij en de spanning stijgt, zullen we hem nu wel in beeld krijgen? Al gauw zien we wel een aparte Bergeend, het blijkt een albino Bergeend te zijn (dus een Bergeend met een kleurafwijking). Voor een goede foto zit de vogel echter veel te ver.
Via Mary en Ed krijgen we te horen dat vogelaars aan de overkant van het gebied de Amerikaanse Wintertaling op dit moment in beeld hebben. Omdat wij hem vanaf onze kant echt niet kunnen vinden, rijden we naar de andere kant van het gebied. Hier krijgen we al gauw de zeldzame taling in beeld, zij het op enige afstand. De vogel is zeer goed tussen de Wintertalingen uit te halen door de verticale witte borststreep en het ontbreken van een horizontale witte flankstreep. De vogel zit te ver om vast te kunnen stellen of de vogel geringd is.
Nu we ook deze taling (toch de doelsoort van vandaag) gezien hebben, rijden we weer naar huis. Met twee Zwarte Ibissen, een zelfontdekte man Steppekiekendief, een Amerikaanse Wintertaling en liefst 10 nieuwe jaarsoorten is het een zeer geslaagd weekend geworden waar ik nog geregeld aan zal terugdenken.
Weblog Robert van der Meer 
Wow! Gaaf zeg! Die Steppekiekendief vooral!
LikeLike