Leuke soorten ondanks grijs weer
Zondag 14 juli 2019
Bij de Utrechtse Orpheusspotvogel ontstonden de eerste ideeën, en vandaag is het dan zover: we gaan met Marianne Wustenhoff en Maria van Antwerpen vlinders kijken in het zuiden van het land. Ondanks de matige weersvoorspellingen valt de keuze op de Sint Pietersberg.
Eenmaal in Limburg blijkt het weer inderdaad verre van ideaal (onderweg zien we zelfs wat regendruppels op de autoruiten). Daarom kiezen we er eerst voor om aan de andere kant van de ‘berg’ te gaan zoeken naar de Oehoes. Uiteindelijk zien we 1 (jong) exemplaar op de groevewand zitten. De uil is zelfs even vliegend te zien.
Oehoe – Eurasian Eagle Owl
Aan het begin van de middag rijden we tegen beter weten in toch maar naar de zuidkant van de Sint Pietersberg. Het blijft helaas erg grijs weer; de zon slaagt er maar niet in om door de wolken heen te komen. Veel vlinders zien we dan ook niet, enkel wat Bruin Zandoogjes, een Distelvlinder en een Kleine Vuurvlinder.
Rond twee uur komt de zon dan eindelijk even door en dat is te zien aan de vlinderactiviteit: plots vliegen overal Bruin Zandoogjes en witjes rond en het lukt ons nu eindelijk om enkele zeldzame dagvlinders te zien: in totaal zien we 3 Bruin Dikkopjes en 2 Kaasjeskruiddikkopjes. Erg leuk is een zonnend Koninginnenpage die zich erg fraai laat bewonderen en fotograferen. Ook een Bruin Blauwtje is aanwezig.
Bruin Dikkopje – Dingy Skipper
Bruin Dikkopje – Dingy Skipper
Kaasjeskruiddikkopje – Mallow Skipper (photo: Peter van der Meer)
Kongininnenpage – Swallowtail
Tot slot mogen, qua libellen, een man Vuurlibel en een jonge man Zwervende Heidelibel niet onbenoemd blijven.
Zwervende Heidelibel – Red-veined Darter
Vuurlibel – Broad Scarlet (photo: Peter van der Meer)
Weekendje Zuid-Limburg: dag 3
Zondag 30 juni 2019
Zondag is alweer de laatste dag van ons weekendje weg. We beginnen de dag in het Geuldal bij Epen (net als vrijdag). We zien veel vergelijkbare soorten als toen (o.a. beide beekjuffers en Frank & mijn vader kort een Kleine Tanglibel). Het leukste is een mannetje Keizersmantel die enige tijd boven de bramen langs de bosrand vliegt.
Voordat we weer koers richting Woerden zetten, bezoeken we het beekje de Worm bij Kerkrade. Ook hier zien we Kleine Tanglibellen, en nu werken ze wat beter mee dan vrijdag en eerder vandaag. In totaal zien we 5-6 exemplaren op de kiezelstrandjes langs het beekje.
Kleine Tanglibel – Green-eyed Hooktail
Kleine Tanglibel – Green-eyed Hooktail (photo: Peter van der Meer)
Een van de opmerkelijkste vondsten van het weekend doen we bij de spoorbrug in het gebied. Mijn oog valt op een groot donker gevaarte op de grond. Het blijkt een dood Vliegend Hert te zien. Vooral in de hand is pas goed te zien hoe groot het beest is. Wel jammer dat mijn eerste Vliegend Hert een dode is; aan de andere kant is het wel een perfecte gelegenheid om deze kever eens goed en van dichtbij te bekijken.
Vliegend Hert – Stag Beetle
Vliegend Hert – Stag Beetle
Weekendje Zuid-Limburg: dag 2 (Hoge Venen)
Zaterdag 29 juni 2019
Vandaag staat een dagje in de Hoge Venen (België) op het schema. Door de extreme hitte die voorspeld is (30+ graden), zijn we al relatief vroeg in België. We bezoeken hetzelfde hoogveengebied bij Monschau als twee jaar geleden. Het stikt hier van de dagvlinders: (in Nederland) zeldzame soorten zoals Geelsprietdikkopje, Zilveren Maan en Veenbesparelmoervlinder behoren hier tot de algemeenste soorten. Met iets meer moeite vinden we enkele Rode Vuurvlinders en een enkel Klaverblauwtje. De vuurvlinder is een soort die in Nederland afwezig is, maar zich op een steenworp afstand van de grens wel voortplant. In tegenstelling tot 2 jaar terug zien we helaas geen Grote Weerschijnvlinders of Dambordje. Qua vogels zijn zingende (!) Kleine Barmsijzen, Sprinkhaanzanger en een Orpheusspotvogel het noemen waard.
Hoge Venen
Veenbesparelmoervlinder – Cranberry Fritillary
Veenbesparelmoervlinder – Cranberry Fritillary
Veenbesparelmoervlinder – Cranberry Fritillary
Zilveren Maan – Small Pearl-bordered Fritillary
Zilveren Maan & Geelsprietdikkopje – Small Pearl-bordered Fritillary & Small Skipper (photo: Peter van der Meer)
Rode Vuurvlinder – Purple-edged Copper
Rode Vuurvlinder – Purple-edged Copper
Rode Vuurvlinder – Purple-edged Copper (photo: Peter van der Meer)
Klaverblauwtje – Mazarine Blue (photo: Peter van der Meer)
Na het middaguur wordt de extreme hitte ons te veel en kiezen we ervoor om weer naar huis te gaan. We zijn mooi op tijd thuis voor het vrouwenvoetbal. ’s Avonds, na het eten, maken we een kort rondje door de omgeving. Een man Grauwe Klauwier laat zich prachtig bekijken in het avondzonnetje.
Grauwe Klauwier – Red-backed Shrike
Weekendje Zuid-Limburg: dag 1
Vrijdag 28 juni 2019
Van vrijdag 28 tot en met zondag 30 juni verblijven we een weekendje in Epen, Zuid-Limburg, vooral voor dagvlinders (maar ook vogels en libellen natuurlijk). Voordat we naar het zuiden afreizen, moet er eerst iets anders gebeuren. Op donderdagochtend komen namelijk berichten door over een Grijskopkievit bij Workum, Friesland. Wanneer aanvaard een nieuwe soort voor Nederland (en 2e voor de WP) en door het weekendje dat voor de deur staat, is snel handelen vereist. Wat heen-en-weer geapp met Julian Bosch biedt uitkomst: we gaan donderdagavond nog die kant op. Op station Bunnik ontmoeten Frank en ik Robert van Tiel en even later stappen we met z’n drieën bij Julian en zijn broertje Nathaniël in de auto. Eenmaal in Friesland werkt de Grijskopkievit goed mee en laat zich tussen 8 en 9 uur leuk zien op een gemaaid grasveld, samen met veel Kieviten, Grutto’s en Kemphanen. Bovendien is de dwaalgast ook even in een beeld te zien met een Ree.
Grijskopkievit – Grey-headed Lapwing
Vrijdag maken we onderweg naar Epen enkele tussenstops. Bij Nederweert is de zingende Cirlgors helaas niet voor ons weggelegd. In het Heuvelland stoppen we vervolgens bij groeve Blom bij Berg en Terblijt. Hier zien we veel leuke vlindersoorten: een behoorlijk gesleten Veldparelmoervlinder, een Dwergblauwtje, Geelsprietdikkopje en ook een Vuurlibel laat zich kort zien.
Veldparelmoervlinder – Glanville Fritillary
Veldparelmoervlinder – Glanville Fritillary
Dwergblauwtje – Little Blue
Rond half 3 zijn we in Epen en brengen we korte tijd door in het appartementje. Een Rode Wouw vliegt laag over het huisje en cirkelt zelfs even boven onze hoofden, een erg leuk welkomstgeschenk!
Rode Wouw – Red Kite (photo: Peter van der Meer)
Uitzicht vanuit het appartementje
Tot slot lopen we een dikke 2 uur in het Geuldal bij Epen. Hier stelen vooral de libellen de show: veel Weide- en Bosbeekjuffers, 2 Gaffelwaterjuffers en de leukste verrassing is een Kleine Tanglibel, die meermaals op een kiezelstrandje in de Geul zit. Ook Geelsprietdikkopjes zijn in groten getale aanwezig. Helaas ontbreekt onze doelsoort.
Kleine Tanglibel – Green-eyed Hooktail (photo: Peter van der Meer)
Kleine Tanglibel – Green-eyed Hooktail (photo: Peter van der Meer)
Gaffelwaterjuffer – Dainty Damselfly / Dainty Bluet
Bosbeekjuffer – Beautiful Demoiselle (photo: Peter van der Meer)
Dagje in het verre oosten
Zondag 16 juni 2019
De weersvoorspellingen voor vandaag zijn goed en dus staat een dagje in de omgeving van Winterswijk op de planning. Hier moet een van onze laatste nieuwe dagvlindersoorten in ons land te vinden zijn, de zeldzame Iepenpage. Tot voor kort was deze soort alleen van één plek in Zuid-Limburg bekend, maar door intensief zoeken op geschikte locaties zijn recent meer vliegplekken elders in Limburg en de rest van het land ontdekt.
Bij het buurtschap Ratum speuren we goed de hoge iepen af op deze zeldzame dagvlinder, helaas tevergeefs. Dit is niet de enige tegenvaller, want blijkbaar stikt het hier van de teken: ik sla hier zeker 20 van deze lastpakken van mijn broek en helaas ook van mijn benen. Een kilometertje verderop zien we de eerste leuke soort van de dag: een vogel dit keer. In de steengroeve bij Winterswijk zien we 2 pasgeboren Oehoes. Van de ouders ontbreekt ieder spoor. In het aangrenzende bos patrouilleren minstens 10 territoriale Kleine IJsvogelvlinders langs het wandelpad en zingt een Vuurgoudhaan.
baby Oehoes – Eurasian Eagle Owl chicks
We proberen een 2e locatie voor het hoofdoel (Iepenpage), maar ook hier lukt het niet. Een 3e plek moet uitkomst bieden. Aanvankelijk komen we niet verder dan 1 Kleine IJsvogelvlinder, maar na een tijdje zien we dan toch een Iepenpage rond de top van een iep rondvliegen. Door de scoop is deze kleine vlinder prima te zien wanneer deze een paar minuten in de top van een nabij gelegen boom zit.
Iepenpage – White-letter Hairstreak
Gelukkig vindt mijn vader 50 meter verderop maar liefst 4 exemplaren die profiteren van een bloeiende braamstruik en dus een stuk beter te zien zijn. Erg fijn om deze lastige soort zo goed te kunnen bekijken!
Iepenpage – White-letter Hairstreak
Iepenpage – White-letter Hairstreak
Tot slot doen we bij het Korenburgerveen een poging voor Kraanvogels, maar veel verder dan 2 Gekraagde Roodstaarten, een Grauwe Vliegenvanger en een roepende Kleine Bonte Specht komen we niet. Jammer, maar niet meer dan dat.
Korte middagtwitch naar nieuwe regiosoort
Zaterdag 15 juni 2019
In de vroege ochtend van vrijdag 14 juni vindt Bas Verhoeven een zingende Orpheusspotvogel tijdens zijn werkronde door het Wielrevelt bij Haarzuilens (Vleuten). De laatste weken duiken behoorlijk wat exemplaren van deze soort op in ons land (wij zagen er bijvoorbeeld eerder dit jaar al eentje bij het reddingboothuisje op Texel), maar voor eentje in de regio willen wij natuurlijk nog wel uitrukken. Bovendien is dit beest pas de eerste die in onze regio opduikt, dus voor iedereen is het een nieuwe regiosoort.
Op vrijdag lukt het me niet meer om de vogel te bezoeken, maar op zaterdag rond het middaguur wordt de Orpheusspotvogel weer gemeld door Maria van Antwerpen. En dus staan mijn vader en ik binnen een halfuurtje naast Maria. Deze mediterrane vogel zit vaak geheel open in wat opschietende struikjes en elzen op redelijke afstand (zeker 100 meter) en laat zich dus prima bekijken en (iets minder goed) horen. Bovendien is het leuk om even bij te praten met Marianne Wüstenhoff, Dirk Dijkhof en Maria.
Na drie kwartier vinden we het wel weer goed en keren we weer huiswaarts.
Orpheusspotvogel – Melodious Warbler
Orpheusspotvogel – Melodious Warbler
Leuke soort in Woerden
Zondag 7 april 2019
Om iets na 11’en meldt Diederik Kok via de Whatsapp een Buidelmees net buiten Woerden. Een mooie timing, want wij staan net op het punt om de schoenen aan te doen en naar buiten te gaan. Een dik halfuur later stappen we aan de rand van Woerden de auto uit en lopen we naar de eilandjes aan de oostkant van de recreatieplas Cattenbroek, waar deze fraaie vogel moet zitten. Vanwege het mooie weer is het erg druk met wandelaars en fietsers.
Na 10 minuutjes posten horen we een hoog zoemend geluid uit het riet komen. Onzichtbaar roept de Buidelmees uit de strook met lisdodden, riet en opschietende struikjes. Het duurt even voordat we deze schaarse soort ook zien, maar uiteindelijk zien we met enkele andere vogelaars deze kleine vogel in de lisdodden hangen, op zoek naar voedsel. Hier blijft de vogel langere tijd in beeld, af en toe roepend en meestal erg leuk te zien.
Erg leuk natuurlijk om deze fraaie soort op circa 4 km van ons huis te kunnen bewonderen!
Buidelmees – Penduline Tit
Dubieuze zwemvliezen in de regio
Zaterdag 22 en dinsdag 25 december 2018
Het is zaterdag iets na enen als er drie korte berichtjes in de regio-whatsappgroep binnenkomen: het is Bertus de Lange die in de polder tussen Aarlanderveen en Nieuwkoop een Ross’ Gans heeft gevonden. We hadden geen plannen voor vandaag, dus maken we de keuze om deze zeldzame gans te gaan bezoeken. De Ross’ Gans die vorige winter in de regio zat, miste ik helaas op een dagje dus dit zou een mooie inhaler voor mijn regiolijst zijn (mits de vogel ongeringd is natuurlijk).
Een dik uur later zijn we ter plaatse en na even zoeken zien we de Ross’ Gans lopen tussen 100-en ganzen, voornamelijk Kol- en Grauwe Ganzen. Samen met ontdekker Bertus bekijken we de Nearctische gans op een acceptabele afstand (kleine 100m). Een voorwaarde voor het aanvaarden van Ross’ Ganzen door de CDNA is het fotografisch vastleggen van de ongeringde poten, zodat een geringde kwekersvogel met zekerheid kan worden uitgesloten. In het hoge gras zijn de poten echter niet te zien, dus hopen wij van harte dat de gans een modderpaadje opzoekt om te drinken. Al snel zien we enkele Grauwe en Kolganzen naar een poeltje op dat paadje lopen. Vol verwachting blijven we de Ross’ Gans volgen en binnen een paar minuten doet de gans waar wij op hoopten: hij loopt linea recta naar het poeltje. De poten zijn hier goed te zien, met zekerheid ongeringd! Gauw maak ik een paar foto’s van de poten, zo die is ‘binnen’.
Ross’ Gans – Ross’ Goose
Ross’ Gans, ongeringde pootjes! – Ross’ Goose, unringed!
De rest van de dag besteden we in de ruime omgeving. Zo zien we twee groepen van 7 en 8 Wilde Zwanen, waarvan een vlak langs de weg. Opnieuw met dank aan Bertus zien we bovendien een aardige groep Kleine Rietganzen, ook geen allerdaagse soort in deze contreien. In totaal tel ik 20 exemplaren, waarvan eentje met een witte halsband (met inscriptie KL9, geringd op Spitsbergen!).
Vandaag, op Eerste kerstdag, lopen we met z’n vieren een rondje langs de Reeuwijkse Plassen. Zoals gebruikelijk stikt het van de eenden op de surfplas: naast de duizenden Smienten ook groepjes Kuif- en Tafeleenden en hier en daar een Brilduiker. In de eerste groep duikeenden die vlak langs de kade dobbert, valt mijn oog op een gek eendje: een vrouwtje Kokardezaagbek! Ook bij deze soort dienen de poten gefotografeerd te worden voordat ze in aanmerking komen voor aanvaarding. We volgen de Noord-Amerikaanse eendensoort een klein halfuurtje, maar in tegenstelling tot de Ross’ Gans krijgen we de poten niet goed te zien, laat staan op de foto.
Kokardezaagbek – Hooded Merganser
Verder is het een alleraardigst rondje met naast het zonnige weer ook genoeg leuke vogels: 6 Geoorde Futen, 1 Kuifduiker, 6 Pontische Meeuwen waaronder een Poolse, een Vuurgoudhaantje en een late Tjiftjaf. Het leukste bewaren we echter tot vlak bij de parkeerplaas. Een mannetje Goudvink sloopt namelijk vakkundig alle berkenpropjes. Een prachtige soort die wij veel te weinig zien (de laatste is ca. 1,5 jaar geleden!).
Goudvink – Bullfinch
Goudvink – Bullfinch
Jaaroverzicht 2018
Dit jaar heb ik minder geblogd dan de jaren hiervoor, maar natuurlijk mag een jaaroverzicht van 2018 niet ontbreken.
2018 in een notendop
Op het gebied van zeldzaamheden was 2018 een prima jaar met 2 nieuwe soorten voor Nederland: Grijswangdwerglijster en Sporenkievit, al was de eerste niet twitchbaar en zal de laatste voor hoofdbrekens zorgen bij de CDNA. Hetzelfde geldt voor de Oostelijke Gele Kwikstaart die in december gezien werd onder de rook van Rotterdam. Andere hoogtepunten waren de 2e Balkankwikstaart, 3e Grote Kanoet, 5e Balkanbergfluiter en de 7e en 8e Cirlgors. Verder gaven twitchbare gevallen van o.a. Ross’ Meeuw, meerdere Bastaardarenden, Kuhls Pijlstormvogel, Roodoogvireo, Zwartkeellijster, Kleine Zwartkop en Witkeelkwikstaart (territorium in Groningen) het jaar kleur op de wangen.
2018 was ook het jaar waarin ik de grens van 300 soorten op Texel passeerde: een Noordse Pijlstormvogel die op 22 september langs Paal 28 vloog, was mijn 300e soort. Inmiddels staat de teller op 304 (met dit jaar een toevoeging van 13 soorten). In heel Nederland zag ik dit jaar 10 nieuwe soorten (nu 414 soorten in NL), die hieronder beschreven worden.
Nieuwe soorten
Woensdag 24 januari was een opmerkelijke opleving in een verder relatief rustige winter. In Vlissingen werd een 1e winter Ross’ Meeuw gevonden (laten schieten, want ver weg en geen nieuwe soort voor ons), terwijl in Scheemda de aanwezigheid van een man Zwartkeellijster wereldkundig werd gemaakt. De lijster was maandenlang te bewonderen in een tuin, wij zagen de vogel in totaal 2x. Vooral bij het tweede bezoek liet de vogel zich uitermate fraai bekijken op de voedertafels in de tuin. Deze fraaie lijster betekende de eerste nieuwe soort van het jaar.
Zwartkeellijster – Black-throated Thrush (c Peter van der Meer)
Zwartkeellijster – Black-throated Thrush (c Peter van der Meer)
Drie weken later was de volgende nieuwe soort aan de beurt. Met veel pijn en moeite twitchten we de Bastaardarend net buiten de regio, bij Berkenwoude. De vogel vloog toen de zon al lang onder was een rondje boven zijn slaapplaats, dit tot vreugde van de vele twitchers. Een snel weerzien met deze soort volgde op 26 mei, toen een (ander) exemplaar enige tijd op Texel te bewonderen was. De vogel zat korte tijd op de grond en was daarna fraai vliegend te bewonderen.
Bastaardarend Texel – Greater Spotted Eagle at Texel (c Peter van der Meer)
Vanaf grofweg eind maart tot en met oktober verbleef ik op Texel, voor vakantie en in de zomer mijn stage. De eerste week was gelijk een geweldige week. De man Koningseider langs de Noordzeekust trok vele vogelaars van de vaste wal naar het eiland. Op 27 maart was het Rik Wever die tevergeefs naar de eend zocht maar wel op een ter plaatse Papegaaiduiker stuitte. De alkachtige was de hele dag te bewonderen tussen Paal 17 en 21, op een vlakke zee en was dus een zeer welkome nieuwe soort voor ons drieën. Ik had nooit gedacht dat mijn eerste Papegaaiduiker in Nederland een twitchbare zou zijn…
Papegaaiduiker – Atlantic Puffin
Op 12 april, een van de spaarzame momentjes dat ik in Woerden ben dit voorjaar, zijn we net de spullen aan het inpakken om naar Texel te gaan, als Bram ter Keurs een Blonde Tapuit vindt op vakantiepark de Sluftervallei op Texel (circa 1 km van ons huisje op de Krim…). De volgende dag is het eerste dat we doen op het eiland natuurlijk de Oostelijke Blonde Tapuit (want het bleek een Oostelijke te zijn) vereren met een bezoekje. Na de Westelijke Blonde Tapuit van vorige oktober is dit onze tweede Blonde Tapuit op Texel in een half jaar tijd, niet verkeerd!
In december 2018 is er ook eindelijk nieuws over een vrouwtje Blonde Tapuit dat ik in 2014 bij Westkapelle zag: DNA wijst uit dat dit een Oostelijke Blonde Tapuit was. Dus technisch gezien was de vogel van 2018 geen nieuwe soort…
Oostelijke Blonde Tapuit – Eastern Black-eared Wheatear
Mijn vijfde nieuwe soort van dit jaar zagen Koen Stork, Tim Langerak, mijn vader en ik op 21 april: bij Budel twitchten we de lang verblijvende man Cirlgors. De vogel was behoorlijk mobiel en een echt goede zichtwaarneming bleef helaas uit (vogel liet wel veel van zich horen). Broer Frank had in juni meer geluk (zie foto).
Cirlgors – Cirl Bunting (c Frank van der Meer)
Het duurde ruim twee maanden, maar op 25 juni was de volgende nieuwe soort een feit. Na vier uur (!) wachten konden Frank en ik de Dougalls Stern van De Putten (bij Petten) erg fraai bewonderen.
Dougalls Stern (phonescoopje, c Frank van der Meer)
Dougalls Stern (phonescoopje)
De 7e nieuwe soort is er eentje met een vraagteken. Eind juli bevond zich namelijk een Sporenkievit in de Kop van Noord-Holland. Lekker dicht bij mijn stageplek in Den Helder en dus heb ik deze vogel tweemaal met een bezoekje vereerd. De kievit had zich aangesloten bij een groepje Kieviten. De determinatie van de vogel is duidelijk, de status daarentegen allesbehalve: de soort wordt veel gehouden en als gevolg daarvan zijn eerdere gevallen in ons land niet aanvaard. Aan het kleed van deze vogel was weinig aan te merken, maar of het genoeg is om dit exemplaar te aanvaarden als 1e voor Nederland…?
Het najaar was, zeker met vergeleken met het voorjaar, relatief rustig met weinig klappers. Zaterdag 27 oktober leek een dag als alle andere te worden, totdat Arend Wassink, mijn broer en ondergetekende ’s middags in het Krimbos op Texel tegen een Roodoogvireo aanblunderden. Gelukkig konden ook andere vogelaars die middag en de volgende dagen volop genieten van deze zeer zeldzame Amerikaanse zangvogel.
Op vrijdag 9 november reden we rond 16.50 uur de boot naar Texel af voor een weekendje Texel, toen Rodny Stolk een spannende gierzwaluwachtige ontdekte t.h.v. de Koog. Een spannende rit als gevolg (de zon ging voor vijven onder!), waarbij het feit dat we als laatste de boot afreden ook niet hielp, maar om 17.20 (!) zagen we de vogel toch nog zeer laag rond een erf vliegen. ’s Avonds bleken de foto’s (door anderen) net niet genoeg om de determinatie als Vale Gierzwaluw rond te krijgen, maar het verhaal zou nog een staartje krijgen. Op zondag vlogen er bij de vuurtoren namelijk 2 Vale Gierzwaluwen rond die hier dagenlang bleven rondhangen. Een van de twee vogels had een kleine vleugelbeschadiging waardoor duidelijk werd dat het dezelfde vogel was als die van vrijdag in het laatste licht.
Vale Gierzwaluw – Pallid Swift (c Peter van der Meer)
Mijn 10e en laatste nieuwe soort van het jaar was een soort die al jarenlang hoog op mijn verlanglijstje stond. In de middag van 10 december werd namelijk bekend dat een Notenkraker gezien was in Wageningen. Ik zat dat moment toevallig net in de trein naar Wageningen toe, dus dat kwam mooi uit. Het liep allemaal net even anders dan gehoopt, want de vogel werd slechts een kwartiertje gezien en verdween daarna uit beeld. De volgende ochtend werkte de kraaiachtige ook niet mee, maar gelukkig werd de vogel later weer teruggevonden. Poging nummer 3 was wel raak. Op het moment van publiceren zit de Notenkraker er nog steeds en is de vogel zo ongeveer de meest gefotografeerde vogel van Nederland van dit jaar. Frank maakte een leuk filmpje van de vogel.
Notenkraker – Spotted Nutcracker (c Frank van der Meer)
Verder
De eerste leuke soort waren de overwinterende Grote Kruisbekken op Heidestein op 20 januari. De winter werd verder opgeleukt door een witte vorm Ross’ Gans bij Houten en een fraaie Witstuitbarmsijs op een industrieterrein in Arnhem, beide long-stayers.
Het voorjaar op Texel bracht, naast de nieuwe soorten, genoeg andere zeldzaamheden. Het populaire adulte mannetje Koningseider was geen nieuwe soort, maar voelde wel zo. Naast langs de Noordzeekust zagen we op 19 mei ook een (hetzelfde?) beest op de Waddenzee t.h.v. Oost. Roodstuitzwaluwen vlogen bij de Robbenjager en Paal 12. In de Staatsbossen vond Diederik Kok vond zingende Iberische Tjiftjaf, die lang aanwezig bleef. Op 8 mei vloog een Steppekiekendief over de noordkop, terwijl diezelfde dag een Kleine Geelpootruiter in Dijkmanshuizen zat. Tot slot zijn 2 klauwieren het noemen waard: een Roodkopklauwier op 10 mei in de Nederlanden was erg leuk, maar het hoogtepunt was een Kleine Klapekster op de noordkop op 26 mei.
De zomer bracht weinig tot niets. Een fraaie Scharrelaar op 24 & 25 september in de Nederlanden was de eerste leuke soort van het najaar. Ook alle andere leuke soorten zaten op Texel. Op 27 september had ik de eer om een Bergfluiter spec. te vinden in het Krimbos, helaas was de vogel voor niemand anders weggelegd. Het was Diederik Kok die op 5 oktober een Struikrietzanger vond, mijn 4e alweer op de noordpunt. Tot slot werd net voor het DB-najaarsweekend een Blonde Ruiter gevonden, deze vogel vormde zo’n beetje het enige hoogtepuntje tijdens het weekend. Daarmee kan worden geconcludeerd dat het najaar een stuk minder opwindend was dan het voorjaar, en misschien zelfs wel een klein beetje tegenviel. Tot slot was de eigen regio goed voor twee discutabele zwemvliezen: een ongeringde Ross’ Gans op 22 december bij Nieuwkoop en een ongeringde Kokardezaagbek op Eerste kerstdag op de Reeuwijkse Plassen.
Qua vlinders en libellen was het niet heel veel, mede door mijn lange zomerse verblijf op Texel (stage). In het voorjaar blunderden mijn vader, Frank en ik tegen maar liefst 2 verschillende Grote Vossen op het eiland aan, voor ons zelfs nog een nieuwe soort. Op 4 augustus bezochten we de Resedawitjes op de Planken Wambuis (Veluwe). Naast de Zadellibel tijdens het DB-najaarsweekend mogen de fraaie Zuidelijke Oeverlibellen bij Renkum deze zomer niet ontbreken.
Tot slot wil ik iedereen het volgende wensen:
Regenachtige zaterdag maakt het hele najaar goed
Zaterdag 27 oktober 2018
Net als vorig jaar zitten we ook dit najaar vele weken op Texel. Qua leuke soorten valt het echter ietwat tegen. Dit weekend kiezen we er daarom voor om toch maar weer eens een weekendje naar Texel te gaan. Gisteren begon al aardig met een groepje Pestvogels in de Koog en een nieuwe Texelsoort in de vorm van 2 Grote Zee-eenden. Vanochtend (zaterdag) lopen we in de Mandenvallei als er een tikkende gors laag langs komt vliegen en landt in het helmgras vlakbij: een Dwerggors. Tegen de tijd dat de eerste vogelaars aankomen, is de gors dieper in de vegetatie verdwenen en deze wordt daarna slechts nog vliegend gezien.
Om 11.30 uur zijn we terug in het huisje en vanwege een naderende bui kijken we eerst op ons gemak een film. Als het weer droog is, besluiten we naar het Krimbos te gaan, voor de zoveelste keer dit najaar. Na een tijdje komen we Arend Wassink tegen en bekijken we samen een flock Goudhanen en mezen. Er zit ook een Tjiftjaf tussen, schaars deze dagen. Om 14:44 alarmeert Arend dat hij iets anders in beeld heeft. De vogel zit hoog en is dus moeilijk te zien. Als wij bijsluiten, zien Frank en Arend de vogel wat verspringen en roept Frank de onvergetelijke woorden: “Het is een vireo!”. De volgende vijf minuten laat de Roodoogvireo zich prachtig zien aan drie verbouwereerde waarnemers. Hij beweegt heel rustig en is daardoor lastig terug te vinden. Wij drieën hebben echter geen camera bij ons, dus bewijsplaatjes van de Yank blijven uit.
De vogel wordt niet zonder slag of stoot doorgegeven in de Bird Alerts Texel en niet lang daarna zijn Eric Menkveld, Klaas de Jong en Diederik Kok als eerste ter plaatse. Zij zien de vogel nog net. Tegen de tijd dat de volgende tientallen vogelaars arriveren, verdwijnt de vireo uit beeld. Een minutenlange plensbui helpt ook niet bepaald mee. Pas een klein uur later (om 15.53) vindt Vincent Stork de Roodoogvireo weer terug, precies op de plek waar de vogel voor het laatst gezien is. Mogelijk hing hij de hele tijd gewoon in dit deel van het bos rond zonder te zijn opgemerkt door de tientallen langslopende vogelaars.
plek Roodoogvireo (c Frank van der Meer)
Vanaf dat moment wordt de Roodoogvireo bijna constant gezien. Nog steeds verblijft deze Amerikaanse zangvogel hoog in de kruinen, maar bij tijd en wijle laat hij zich prachtig bekijken en fotograferen. Het gaat hier pas om het 9e exemplaar voor Nederland, waarvan de 3e veldwaarneming. Het is bovendien de eerste Amerikaanse zangvogelsoort die op Texel wordt gezien. Tot in de schemering zien toegesnelde vogelaars de vireo. Dat maken wij echter niet meer mee, want samen met enkele andere Texelse vogelaars zoeken wij eetcafé De Rog op om te proosten op deze geweldige vogel die het magere najaar 2018 in een klap goed maakt.
twitchers Roodoogvireo (c Frank van der Meer)
twitchers Roodoogvireo (c Frank van der Meer)
