Dit weekend wordt er voor het eerst sinds tijden weer eens serieus gevogeld. Gisteren hebben we met het hele gezin gezellig een stuk over de Veluwe gestruind. In Planken Wambuis bij Ede is het koud, met zelfs vorst aan de grond. Qua vogels is het een leuk tochtje. De hoogtepunten worden gevormd door een druk hakkende man Kleine Bonte Specht en een uit de verte roepende Zwarte Specht, terwijl een Klapekster de boomtoppen van de heide bewoont.
Planken Wambuis (foto: Frank vd Meer)
Vandaag staat een tochtje langs de Randmeren op het programma, leuk om weer eens grote groepen van duizenden eenden af te kijken op zeldzame soorten. Dat is de afgelopen dagen ook het idee geweest van andere vogelaars, gezien de 2 Kleine Toppers en de Ringsnaveleend die afgelopen week gevonden zijn. Het weer gooit echter roet in het eten, want als we het water bij Harderwijk naderen, trekt een dicht misthaag zich op. Aangezien het zicht minder dan enkele meters is, heeft doorgaan geen enkel nut.
Dus rijden we maar door naar Apeldoorn, waar al enige tijd een Kuifleeuwerik zit. Sinds 2015, toen de laatste vogel uit Den Bosch verdween, is deze voormalige broedvogel een dwaalgast in ons land. En dus trekt deze nieuwe vogel veel bezoekers, zeker onder de jongere vogelaars. De vogel is snel gevonden, is erg tam en laat zich fantastisch zien op enkele meters. Een geweldige vogel. Hij zit zelfs zachtjes (binnensmonds) te zingen. Hopelijk houdt het beest het nog even uit op deze plek.
Vrijdagmiddag reis ik met de trein af naar Texel, waar mijn ouders al sinds donderdag zitten. Dit gehele jaar ben ik nog geen enkele keer op dit Waddeneiland geweest, dus het wordt weer eens tijd. 😉 Rond 4-en pikt mijn vader me op in de veerhaven en rijden we wat rond langs de Waddenkust, maar hier is het erg rustig. Slechts wat Rotganzen en een Dodaars (in de haven van Oudeschild) zijn het noemen waard. In het park bekijken we twee Ransuilen die in enkele dennen roesten.
Zaterdagochtend zetten we koers richting de Staatsbossen. Hier was Marc Plomp afgelopen donderdag namelijk op zoek naar Boomleeuweriken (een zeer schaarse broedvogel op Texel), toen hij vanuit een elzenbos ineens een Kleine Bonte Specht hoorde roepen. De dagen daarna werd deze specht (pas het 7e geval ooit voor Texel) regelmatig gezien en werd zelfs een tweede vogel gevonden. Onderweg naar ‘De Dennen’ (zoals het bosgebied op Texel genoemd wordt) zien we langs de Postweg ter hoogte van de Slufterweg een Kleine Zilverreiger in tegengestelde richting langs de auto vliegen, leuk! Samen met Jos van den Berg, Arend Wassink en Marc zoeken we de gehele ochtend naar Europa’s kleinste spechtensoort, maar het is mij niet gegund om de vogel waar te nemen. Mijn vader ziet de vogel wel kort en hoort de vogel ook roepen, maar wanneer ik eindelijk op de goede plek ben, is de vogel alweer spoorloos verdwenen. Jammer! In het bos stuit ik nog wel op een Witkop(pige) Staartmees. De vogel trekt op met een ‘normale’ Staartmees. In het veld leek de kop geheel wit en ook de andere kenmerken leken prima voor een zuivere Witkop, maar op basis van de door anderen gemaakte foto’s lijkt het toch te gaan om een Witkoppige Staartmees.
Rond 1-en verlaten we het bos en zoeken we op verschillende plekken in het zuiden en oosten van het eiland naar leuke soorten. Langs de Jan Ayeslag komen we twee vrouwtype Blauwe Kiekendieven tegen en in de Mokbaai zien we tussen de Eiders, Brilduikers en Middelste Zaagbekken helaas niet de gehoopte IJseend.
Blauwe Kiekendief – Hen Harrier
In de haven van Oudeschild merken we een adulte, gekleurringde Zilvermeeuw op. De vogel is als kuiken geringd op 24 juni 2010 in de duinen bij de Horsmeertjes (Kelderhuispolder) en is al 65x afgelezen: bijna uitsluitend op Texel, maar ook in Kornwerderzand en Den Helder.
Een van de hoogtepunten van vandaag is een grote groep van enkele 1000-en Rotganzen tussen Wagejot en De Bol. In zo’n grote groep moeten natuurlijk ook leuke rotganzen zitten. Het duurt even voordat we ze vinden, maar uiteindelijk tellen we zeker 2 Zwarte en 6 Witbuikrotganzen, waaronder een Witbuikrotgans die lekker dichtbij zit (zie foto hieronder).
Ad Witbuikrotgans – adult Pale-bellied Brent Goose
De plannen voor vandaag zijn duidelijk. Gisteren ontdekte Roel Schwartz een heuse Bruine Klauwier bij Azewijn, diep in de Achterhoek. Dit vogeltje, afkomstig uit Siberië en Oost-Azië, duikt de laatste jaren regelmatig op in West-Europa (met afgelopen najaar bijvoorbeeld meerdere gevallen in Groot-Brittannië), maar wist Nederland tot gisteren altijd weer te mijden. De melding van Roel maakte dus een hoop los. Voor ons kwam de melding gisteren helaas net iets te laat, dus moeten we vandaag maar die kant op gaan. Daarom spreken we met Marianne Wustenhoff af om ’s ochtends naar het oosten af te reizen.
Na een korte nacht pikken wij Marianne op bij de carpoolplaats bij de A12. Voordat we de carpool bereiken, ontvangen we enkele piepjes: de klauwier zit er nog! Een geruststellende gedachte. Rond kwart over tien rijden we de Azewijnsestraat te Gendringen op en zoeken we langs de weg een parkeerplekje tussen de tientallen andere auto’s. We lopen naar de groep (van ruim 100) vogelaars, waaronder Maurice Elf (die ons helpt de vogel in beeld te krijgen). Aanvankelijk zit de Bruine Klauwier op paaltjes op flinke afstand (zeker 300 meter), maar nadat de vogel een prooi gevangen heeft, landt de vogel op veel kortere afstand om de prooi op te eten. Hier laat ‘ie zich, nog wel op enige afstand (ca. 75 meter), erg mooi zien. De verschillen met ‘onze’ Grauwe Klauwier zijn nu mooi te zien: de vogel is een stuk bruiner, met een bruine nek, een ongebandeerde rug, vuiler gekleurde flanken (niet zo wit als een jonge Grauwe Klauwier), een duidelijker oogmasker en wenkbrauwstreep, een dikkere snavel, een opvallend bruine staart en lichte randen van tertials. Het lukt me nu ook om enkele plaatjes van de klauwier te maken, zie hieronder. Nadat ik de vogel een tijdlang goed bekeken heb, vliegt de vogel verder van ons af: tijd om met wat bij te praten met enkele bekenden.
Bruine Klauwier – Brown ShrikeBruine Klauwier – Brown Shrike
Nu de klauwier binnen is, kunnen we enkele leuke soorten in de buurt proberen te zien. Landgoed Slangenburg (bij Doetinchem) is onze volgende bestemming. Hier zoeken we naar leuke bossoorten (vooral naar spechten). Als we het bos inlopen, horen we overal roepende Boomklevers en zien we vele mezen (Kool- en Pimpelmezen, Glanskop). Hier treffen we ook Rob Sponselee, die zojuist twee Middelste Bonte Spechten heeft gezien. Al gauw vindt Marianne een vrouwtje Kleine Bonte Specht en vliegt een groepje Kruisbekken over. Iets later zie ik vanuit mijn ooghoek een specht vliegen en iets verderop landen. Door mijn verrekijker zie ik een rode kruin, roze anaalstreek, een vuilgekleurde, gestreepte onderzijde en grote ronde schoudervlekken, overduidelijk een Middelste Bonte Specht! De vogel lijkt een gat te hakken in een beuk en laat zich erg mooi zien. Zie de foto hieronder. Later zien we nogmaals de Kleine Bonte Specht, en nu lukt het me zelfs enkele (matige) foto’s te maken.
Tevreden met het resultaat rijden we naar de steengroeve bij Winterswijk, waar we hopen de Oehoes te zien. Helaas werkt onze grootste uilensoort niet mee. Daarom besluiten we naar Bekendelle te rijden, een prachtig bosgebied ten zuiden van Winterswijk. Veel verder dan een erg lichte boomkruiper, overvliegende Sijzen en enkele Goudhaantjes komen we niet, waarschijnlijk mede door de in veelvoud aanwezige schreeuwende kinderen, takkengooiende jongeren en met honden lopende wandelaars.
Iets na vijven zijn we weer op de carpool in Woerden om Marianne af te zetten. Onderweg zag ik vanuit de auto bij knooppunt Lunetten (bij Utrecht) nog twee Reeën vlak langs de A12. Met een prachtige Bruine Klauwier (soort #369 voor mij) en zowel een Kleine als een Middelste Bonte Specht hebben we een fantastische dag beleefd!
Weblog Robert van der Meer 