Gele Luzernevlinders en Kleinst Waterhoen

Zaterdag 6 augustus 2016

Vandaag rijden we naar het Bentwoud, een recent aangelegd recreatiegebied tussen Boskoop en Zoetermeer. In het kleine stukje aangeplante bos stuiten we op 10-tallen Paardenbijters, ze vliegen echt overal en ook vinden we enkele exemplaren in zit. Andere leuke soorten zijn enkele Citroenvlinders, een Landkaartje en een Argusvlinder.

Paardenbijter – Migrant Hawker

Al snel verlaten we het bos en komen we in het bloemrijke grasland terecht, waar het stikt van de dagvlinders: veel Distelvlinders, enkele Argusvlinders, Icarusblauwtjes en een Bruin Blauwtje. Ook vinden we al snel onze doelsoort voor dit gebied: we zien zeker drie Gele Luzernevlinders rondvliegen boven de velden vol met klaver. Er worden al enkele weken meerdere exemplaren van deze behoorlijk schaarse trekvlinder gezien in het Bentwoud, maar voor ons werd het pas afgelopen week bekend en natuurlijk moeten we daarvan profiteren  ;). Voor ons betreft dit nog een nieuwe soort, de laatste niet-zeldzame vlindersoort die wij nog moesten. Opvallend is dat er helemaal geen Oranje Luzernevlinders vliegen, terwijl er ook in de rest van Nederland amper Gele Luzernevlinders worden gezien.

Gele Luzernevlinder – Pale Clouded Yellow
Gele Luzernevlinder – Pale Clouded Yellow

Na het avondeten gaan we nog even naar buiten. De keuze valt op de Ruygeborg, maar als we bij de parkeerplaats horen dat de Aziatische Goudplevier al uren uit beeld is, rijden we gelijk door naar de Groene Jonker. We lopen gelijk naar het plasje waar we gisteren het Kleinst Waterhoen zagen. Net als gisteren duurt het even voor de ral in beeld komt. Na een uur komt de vogel uit de pitrus tevoorschijn. In het kwartier dat de vogel te zien is, laat hij zich bij tijd en wijle fenomenaal bekijken, op lekker korte afstand en met de zon in de rug.

Kleinst Waterhoen – Baillon’s Crake (photo: Peter van der Meer)

Twee knallers in de regio!

Vrijdag 5 augustus 2016

Het is twee uur ’s middags en ik ben net klaar met een aflevering van Castle als ik zie dat ik een telefoontje gemist heb. Via het ingesproken voicemailbericht blijkt dat het Hans Russer is, die meldt dat hij waarschijnlijk een Amerikaanse Goudplevier gevonden heeft in de Ruygeborg, een nieuw natuurgebied bij Nieuwkoop. Een paar minuten later belt Hans weer. De vogel is wat dichterbij komen zitten en Hans trekt zijn melding in, het gaat waarschijnlijk toch om een gewone Goudplevier. Jammer. We willen net weer verder gaan met waar we mee bezig waren als een derde belletje volgt: het is weer Hans. Hij meldt dat de vogel tussen wat Goudplevieren is gaan zitten en de betreffende vogel is toch overduidelijk een heel stuk kleiner. Samen met de andere waargenomen kenmerken durft Hans er weer een Amerikaan van te maken. Wat heen-en-weer-geapp met Paul van de Werken en een paar minuten later zijn we met z’n drieën (ook Frank gaat mee) onderweg naar de Ruygeborg.

Een kwartiertje later vergezellen we Sander Haak en Hans, later gevolgd door o.a. Marianne Wustenhoff, Dirk Dijkhof en Chris Groenendijk. De vogel is gelukkig nog gewoon in beeld, wel op grote afstand. Opvallend is het grootteverschil met de omringende Goudplevieren, de vogel is een behoorlijk stuk kleiner en vooral slanker dan een Goudplevier. Daarnaast valt ook de volledig zwarte anaalstreek op. Door de grote afstand is het moeilijk om de andere kenmerken te controleren, maar aanvankelijk lijken die inderdaad te wijzen op een Amerikaanse Goudplevier. Wanneer de zon achter de wolken verdwijnt, komen er toch wat meer twijfels: is het toch geen Aziatische Goudplevier? Naarmate de tijd vordert, gaan steeds meer meningen naar deze laatste soort. Een erg bijzondere waarneming, want van deze soort zijn slechts 60 eerdere aanvaarde gevallen, waarvan maar 2 buiten de kustzone.

Aziatische Goudplevier – Pacific Golden Plover
Aziatische Goudplevier – Pacific Golden Plover
Aziatische Goudplevier – Pacific Golden Plover

Rond een uurtje of 4 gaan we weer huiswaarts. We rijden bij Zegveld als we weer gebeld worden door Hans. We grappen wat over over welke soort hij nu weer gevonden heeft en Hans noemt lachend “Klein Waterhoen”. Hij blijkt echter bloedserieus te zijn… Even later corrigeert hij zich, want het blijkt om een Kleinst Waterhoen te gaan. Als de wiedeweerga draaien we om en haasten we ons naar de Groene Jonker, waar de zeldzame ral moet zitten. In de Jonker begroeten we o.a. Hans, Ellen Sandberg en Rob Halff. De ral is helaas al even uit beeld. Dat geldt niet voor een foeragerende jonge Waterral en onderstaande muis.

muis – mouse

Na een uur wachten, komt het Kleinst Waterhoen eindelijk de vegetatie uit lopen en laat zich fraai zien, vaak wel deels achter vegetatie. Na een paar minuten vliegt het waterhoen een slootje over en verdwijnt uit beeld, voor ons het teken om weer terug naar Woerden te gaan.

Kleinst Waterhoen – Baillon’s Crake (photo: Paul van de Werken)