Zondag 28 september 2014
Dit verhaal begint eigenlijk al gisteravond. Rond 11 uur ’s avonds besluit ik nog wat openstaande waarnemingen te keuren (wat een van mijn taken als admin van Waarneming.nl is). Na enkele waarnemingen goedgekeurd te hebben, stuit ik op een waarneming van een onzekere Groenpootruiter. Bij het openen van de bijgevoegde foto krijg ik haast een hartverzakking. De vogel op de foto is namelijk geen Groenpootruiter, maar een jonge Grote Franjepoot! De zeer lange en dunne snavel, korte poten (vooral tibia), haast ongetekende onderdelen, de vage koptekening en de karakteristieke houding wijzen allemaal op deze zeer zeldzame steltloper (slechts 24 aanvaarde gevallen). Voor de zekerheid (eigenlijk vooral om mijn ongeloof weg te werken) plaats ik de waarneming voor een bevestiging eerst op het forum van Waarneming.nl en op de Whatsapp. Al gauw volgt de bevestiging, meld ik het goede nieuws aan de waarnemers en wordt het nieuws landelijk bekend gemaakt.
Als blijkt dat de vogel vanochtend ook nog aanwezig is, besluiten mijn vader en ik naar Den Helder te rijden. Voor mij gaat het niet om een nieuwe soort (had de soort twee jaar geleden in zomerkleed in het Lauwersmeer), maar mijn vader had die vogel niet gezien, dus voor hem is deze Noord-Amerikaanse steltloper wel nieuw. Rond kwart voor twee bereiken we de bestemming en kunnen we aansluiten bij de circa 50 andere vogelaars, die de vogel al in beeld hebben. Dankzij de aanwijzingen van collega-admin Pim Julsing hebben we even later een fraaie Grote Franjepoot in beeld. Ondanks de afstand (ca. 150 meter) laat de vogel zich prima bekijken tussen de 100-en Tureluurs en strandlopers. Opvallend is het gedrag, vergelijkbaar met het drukke gedrag van de andere franjepoten, maar dan op het land. Na een uurtje vliegt de vogel ineens op en landt op enkele tientallen meters voor het kijkscherm. In het (te) krappe kijkschermpje is het lastig om de vogel goed in beeld te krijgen. Nadat ik een plekje veroverd heb, geeft de Amerikaanse steltloper een halfuur lang een show weg, fanatiek heen-en-weer rennend langs de waterkant. Daarna vliegt de vogel weer op; voor ons een teken om weer verder te gaan. Andere leuke soorten in dit gebied zijn 29(!) Kleine Zilverreigers, enkele Krombekstrandlopers en een Kanoet.
We controleren daarna enkele onder water gezette bollenveldjes tussen Den Helder en Petten, maar deze lijken erg leeg te zijn. De hoogtepuntjes worden gevormd door een Kleine Strandloper en een Groene Specht. Van de gemelde Grauwe Franjepoten ontbreekt voorlopig nog ieder spoor. Uiteindelijk lukt het ons toch om de vogels te vinden. Op enige afstand laten de vogels hun kenmerkende gedrag zien: de vogeltjes pikken al zwemmend fanatiek naar insecten om hen heen.
Na deze leuke waarneming rijden we weer terug naar Woerden. Wat een prachtige middag, met twee verschillende soorten franjepoten (wat redelijk uniek genoemd mag worden in Nederland). Voor wie het leuk vindt, mijn broer Frank heeft enkele weken geleden op zijn weblog een stukje geschreven over zelf vinden van zeldzaamheden op internet.